Maak kennis met: Virgil van Dijk

In Oranje Uitgelicht brengt ESPN in aanloop naar het toernooi Oranje-spelers onder de aandacht. Via achtergrondstukken, portretten en analyses leer je alle EK-gangers beter kennen. Met in deze aflevering aandacht voor Virgil van Dijk.
MjAxODExNGEyMWU0Yzg0Yjc0NWVlODdiYzcwZjllYmY4ZDE5MzA

Dominantie is saai. Althans, voor sommigen. Al helemaal in de dagkoersen van het voetbal, laat staan in de meningenfabriek rondom de sport. Vraag dat maar aan Virgil van Dijk. De verdediger die nooit een minuut bij een vaderlandse topclub op het veld stond, via een atypische route langs FC Groningen, Celtic, Southampton en Liverpool en uitgroeide tot 's werelds beste verdediger en datzelfde kunstje nog eens herhaalde na een zware kruisbandblessure.

Van de ene op de andere dag stond Van Dijk plots ter discussie. Hij zou niet meer zo goed als voorheen zijn, te weinig brengen aan de bal en sommige duiders op tv namen zelfs het woord 'overschat' in de mond. De cijfers vertellen daarentegen een geheel ander verhaal. Van Dijk is onbetwiste wereldtop. Op meer fronten dan je zou denken. Vijf cijferlijstjes illustreren de nagenoeg vlekkeloze dominantie van Big Virg.

Eeuwige leider
Het duurde nogal even, voordat Van Dijk zijn kans in Oranje kreeg. Pas in oktober 2015, op 24-jarige leeftijd, maakte de lange verdediger zijn debuut bij het Nederlands Elftal. Maar waar de aanloop lang moest duren, kostte het Van Dijk opmerkelijk weinig tijd om een leidersrol te grijpen. Vanaf zijn zeventiende interland is Van Dijk namelijk al de aanvoerder van het Nederlands elftal. Hoewel het nog een poosje duurt voordat hij het recordaantal interlands bereikt als Oranje-captain (Frank de Boer heeft er 71), is de Liverpool-leider relatief gezien het langst aanvoerder van alle aanvoerders in de geschiedenis van onze nationale ploeg. In liefst 76 procent van zijn interlands (50 van de 66 tot dusver) droeg Van Dijk de aanvoerdersband. Slechts één andere kapitein wist eerder de grens van 70 procent te doorbreken. Ene Johan Cruijff.

Gevreesde één-op-één-verdediger
In 's werelds beste clubcompetitie is er nog altijd geen verdediger die op puur-defensief vlak meer angst inboezemt dan Big Virg. Sinds zijn komst naar Liverpool in januari 2018 wint de Nederlander verreweg het grootste deel van zijn persoonlijke duels van alle spelers die de Premier League rijk is.

Deze statistische alleenheerschappij van Van Dijk wordt nog imposanter als je de speelstijl van Liverpool in ogenschouw neemt. Onder leiding van Jürgen Klopp komen The Reds tot hun beruchte pressievoetbal door met een extreem hoge laatste lijn te verdedigen. Van Dijk opereert dikwijls met 50 tot 60 meter aan open veld in zijn rug. De foutmarges zijn dus miniem in de Liverpoolse defensie. Alsnog heerst Van Dijk in één-op-één-situaties.

Secuur, secuurder, Van Dijk
Nee, Van Dijk is geen zwierige, angstloze opbouwer à la Franz Beckenbauer. Een splijtende bal tussen de linies of een ellenlange dribbelsolo wordt bij Liverpool niet van hem gevraagd. Maar dat wat hij wèl moet doen op Anfield Road, doet hij buitengewoon effectief. In de afgelopen 6,5 jaar is er geen speler in de Premier League die relatief minder balverlies lijdt op eigen helft dan Van Dijk. Dat heet secuur.

Keizer van het kopduel
Ook op 32-jarige leeftijd is Van Dijk zijn specialiteit niet verleerd. Sterker, er is een statistisch argument te maken dat de Nederlander nog altijd de beste defensieve kopper ter wereld is. Voor het zoveelste jaar leidt Van Dijk het Premier League-klassement met het hoogste winstpercentage in luchtduels. In de lucht valt er nog steeds weinig te halen tegenover hem.

Koemans fundament
Sinds Ronald Koeman aan zijn tweede periode als Oranje-bondscoach is begonnen, heeft hij opmerkelijk veel geroteerd en geëxperimenteerd voor zijn doen. Slechts vier internationals - Van Dijk, Nathan Aké, Xavi Simons en Denzel Dumfries - kwamen in minstens driekwart van de mogelijke speelminuten in actie. Maar waar Koeman op de andere tien posities in zijn elftal veelal zoekende is geweest, is Van Dijk steevast de eerste naam op het wedstrijdformulier. De enige minuten die de captain miste in het Koeman II-tijdperk: een tweede helft waarin hij mocht uitpuffen tegen het nietige Gibraltar.